مي دانيد كه فرق شيعه به دلايل گوناگوني در طول تاريخ اسلامي منشعب شده است. اين فرقه ها در واقع از راه اصلي خويش كه همان مكتب پر بار ائمه است، دور شده اند و به انحراف گراييده اند. در اين باره به حديث زير توجه كنيد.
ابان گويد: سليم گفت: شنيدم كه على بن ابى طالب عليه السّلام مىفرمود:
به زودى امت اسلام به هفتاد و سه گروه پراكنده شوند كه هفتاد و دو گروه آن در آتشند و تنها يك گروه در بهشت جاى گيرند. از اين هفتاد و سه گروه، سيزده گروه تظاهر به دوستى ما اهل بيت كنند كه دوازده گروه آن در آتشند و تنها يك گروه به بهشت رسند.
اما آن گروه رستگار و راه يافته و اميدوار و مسلمان و مؤمن و همگام و رشد يافته،كسانى هستند كه به من اعتماد كنند و تسليم فرمان و مطيع من باشند، از دشمنانم بيزارى جويند، دوستدار من باشند و با دشمنم دشمنى ورزند. آن گروهى رستگار است كه حق مرا بشناسد و امامت مرا گردن نهد و وجوب اطاعتم را از قرآن و سنت دريابد، اين گروه مرتد نشود و شك نورزد چرا كه خداوند قلبش را از شناخت حقيقت ما نورانى كرده و فضيلت شناخت ارزانى داشته و حق را به آن گروه رستگار الهام فرموده و آن را در صف پيروان ما در آورده تا آنجا كه قلبهاشان اطمينان يافته و به يقين رسيدهاند يقينى كه آن را شكى نيالايد.
همانا كه من و اوصيايم پس از من تا روز رستاخيز، راهنمايان راه يافتهايم؛ كسانى كه خداوند آنان را در آيههاى بسيارى از كتابش به خويش و پيامبرش نزديك گردانيده و پاكمان داشته و مصونمان نموده و شاهدان بر خلقش و حجت خويش در زمينمان قرار داده، ما را از خزانهداران دانش خويش و معادن حكمت خود و سخنگويان وحى خويش نموده، ما را با قرآن و قرآن را با ما قرار داده كه از قرآن جدا نشويم و قرآن از ما جدا نشود تا كه در رستاخيز در كنار حوض كوثر بر رسول خدا در آئيم. و تنها اين فرقه از هفتاد و سه فرقه، فرقه رسته از آتش و رها شده از همه آشوبها و گمراهيها و شبههها است.
به راستى كه اينان از بهشتيانند، آنان هفتاد هزارند كه بىحساب به بهشت در آيند. و همه آن هفتاد و دو فرقه، ديندارانى به دور از حق و حقيقتند، ياران دين شيطانند، دين خويش را از شيطان و يارانش مىگيرند، آنان دشمنان خدايند و رسول خدا و مؤمنان كه بىحساب به دوزخ در آيند، بيزاران از خدا و رسولش كه خدا و رسولش را فراموش كردند و به خداوند شرك و كفر ورزيدند و جاهلانه جز خداى را پرستيدند و مىپندارند كه كار درستى مىكنند و بر همين پندار در رستاخيز مىگويند: «به خدا، پروردگارمان سوگند كه ما از مشركان نبوديم»[1]، «براى خدا سوگند ياد مىكنند آن گونه كه براى شما سوگند ياد مىكنند و مىپندارند كه دستشان به چيزى بند است، بدانيد كه آنان دروغگويانند».[2]
[1] ( 1)- قرآن 6/ 23.