به نظر شما چقدر امام زمان را شناخته ايم؟
آيا روزي ،هفته اي يا شايد لحظه اي كوچك به ياد او بوده ايم؟
آيا اگر لحظه اي در مقابل او حضور يابيم از او شرم مي كنيم يا اينكه اورا خشنود مي يابيم؟
آيا انديشيده ايد كه در ديدار وجود مباركش از ما چه تعبيري خواهد داشت؟
آيا شيعه واقعي او هستيم يا اينك فضله اي بر سر راهش هستيم؟
آيا مي دانيد كه او چقدر به ياد ماست ولي ما چقدر كوتاهي مي كنيم؟
امام مهدي (ع) مي فرمايد:مادر هدايت و مراقبت از شما كوتاهي نمي كنيم و ياد شما را از خاطر نبرده ايم كه اگر جز اين بود گزفتاريها به شما روي مي آورد و دشمنان شما را ريشه كن مي كردند. پس از خدا بترسيد و ما را پشتيباني كنيد.
(منبع:الاحتجاج طبرسي، ج2، ص315)
آري او به ياد ماست و اما ما...!!!
